به گزارش انجمن پارسیان گروهی از محققان ژاپنی نوعی ربات مولكولی اجتماعی ساختند كه قادر است در واكنش به سیگنال های مكانیكی و شیمیایی به صورت خودكار حركت نماید.
به گزارش روز پنجشنبه گروه اخبار علمی ایرنا از پایگاه خبری ساینس دیلی، این ربات 25 نانومتر قطر و 5 نانومتر طول دارد و رفتارهای جمعی ارگانیسم های اجتماعی مانند ماهی ها، مورچه ها و پرنده ها را شبیه سازی می كند.
ربات های اجتماعی فریبنده ترین اشیا در علم رباتیك هستند. مدرسه ماهی ها، اجتماعات مورچه ها و دسته های پرندگان خصوصیت هایی دارند كه یك عضو این جوامع قادر به دستیابی به آن ها نیست. این خصوصیت ها شامل تشكیل ساختارهای پیچیده، تقسیم كار و وظایف، حجم بالا و انعطاف پذیری هستند كه همگی در نتیجه تعامل بین اعضای اجتماع و بدون وجود یك رهبر حاصل می شوند. محققان با الهام از این خصوصیت ها تلاش كردند تا ربات های اجتماعی را در مقیاس میكرو بسازند و توانستند یك سیستم مولكولی تولید كنند كه از سه مولفه اصلی یك ربات شامل حسگرها، پردازنده های اطلاعات و بخش های حركتی تشكیل شده است.
محققان برای ساخت این ربات ها از پروتئین های میكروتوبول و كینسین بعنوان اجزای متحرك و از دی. ان. ای بعنوان پردازنده استفاده كردند. میكروتوبول ها پروتئین های رشته ای هستند كه عملكردی شبیه به ریل قطار در سیستم حمل و نقل سلولی دارند؛ در حالیكه كینسین ها پروتئین های موتوری هستند كه با مصرف انرژی شیمیایی روی ریل ها حركت می كنند. اما محققان این استراتژی را تغییر دادند و سیستمی را ساختند كه در آن میكروتوبول ها روی سطوح پوشیده از كینسین حركت می كنند.
مهمترین چالش سیستم های رباتیك اجتماعی تولید تعداد زیادی ربات مستقل است كه قابلیت برنامه ریزی برای سرهم بندی خودكار را داشته باشند. محققان ژاپنی با استفاده از دی. ان. ای كه به صورت شیمیایی تولید شده و دارای برنامه های از پیش تعیین شده است، این مشكل را حل كردند.
در این تحقیقات برای نخستین بار رفتارهای اجتماعی ربات های مولكولی با استفاده از دی. ان. ای قابل برنامه ریزی كنترل شد. این سیستم عملكردی شبیه به یك كامپیوتر اولیه دارد كه توانایی انجام محاسبات ساده ریاضی را دارد. محققان معتقدند می توان از این سیستم در توسعه عضلات هوشمند، تشخیص های ژنتیكی و همینطور ساخت نانوماشین ها بهره گرفت.